As Cortes de Cádiz.

Cortes de Cádiz

As Cortes da Cádiz nacen como necesidade de manter un goberno forte e coordinado, mentres se loita contra ós franceses na Guerra de Independencia.

O Consello de Rexencia convoca as Cortes cunha dobre intención: coñecer a vontade do País e impoñer unhas reformas necesarias para poder manter o esforzo de guerra.

Pero como vimos ata o momento existen dous modelos diferentes para convocar as cortes: un sistema do Antigo Réxime e os modelos liberais que apareceron en Europa. Ante a nova situación de guerra o modelo vitoriosos vai ser o modelo liberal Iso vai a implicar que as cortes van a estar formadas por deputados de clases medias e urbanas, na súa maior parte defensores do liberalismo. Pero iso non implica que dentro das cortes non existan defensores do Antigo Réxime, por iso vamos a ver que houbo deputados que defendían: o liberalismo e o absolutismo. Motivo polo cal vai a haber profundas discusión sobre o novo modelo de Estado e como organizar o país.

Pero o máis importante é que eles, os deputados, vanse considerar os garantes da soberanía. Eles son os representantes lexítimos do pais, e ante a ausencia dun poder establecidos eles son os que deben guiar a nación cara o futuro. As cortes exercen deste modo a Soberanía Nacional, cousa que ratificaran máis tarde nunha constitución.

O mesmo tempo vai a levar a cabo toda unha serie de medidas como : a abolición do sistema feudal, a supresión do Tribunal da Inquisición, a regulamento das estruturas do estado en deputacións provinciais e concellos, etc.

A partires de 1811 deciden a elaboración dunha constitución que vai a ser aprobada e ratificada en 1812.

 

Constitución de 1812

As Cortes de Cádiz deciden elaborar unha constitución seguindo o modelo liberal que apareceu nos Estados Unidos de América e en Francia, durante a Revolución Francesa. Seguindo ambos modelos van facer unha das constitucións máis progresistas da época, pero que marca unha certa continuidade co sistema anterior.

Esta constitución vai ser promulgada o día 19 de marzo de 1812, dando lugar a un simpático alcume: a Pepa, xa que foi promulgada o día de San Xosé.

Na devandita constitución promúlganse as seguintes características: Proclama a soberanía nacional, proclama a separación de poderes, establece a monarquía como sistema de goberno, defende toda unha serie de liberdades e dereitos dos cidadáns, defende a igualdade xurídica de tódolos individuos, recoñece a propiedade privada como un dos dereitos fundamentais, crease a Milicia Nacional, defende o Catolicismo como relixión oficial do Estado, establece unha forma de estado baseado na unidade da “nación española”, defende un sistema de goberno organizado mediante a centralización, etc.

Esta establece un sistema liberal e moderno, moi de acordo co sistema imperante no resto de Europa, servindo o mesmo tempo de modelo a outras moitas constitucións, tanto en Europa como en América.

Esta constitución vai estar vixente ata que Fernando VII de Francia en 1814, dando a volta cara ó absolutismo, pero iso vamos a comentalo noutro apartado.