A Revolución de Febreiro de 1917 en Rusia.

REVOLUCIÓN FEBREIRO.

Ante a presión das folgas e dos motíns o Tsar abdicou e proclamase unha República. Esta foi coñecida como a Revolución Burguesa ou a Revolución de Febreiro. O Tsar abdicou e o poder quedou dividido en dous grupos, que chegaron a loitar entre eles por facerse co control de Rusia: o Goberno Provisional e o Soviets.

O Goberno Provisional.

Foi pensado como un goberno de transición para formar un goberno republicano, creando unha Constitución e un sistema parlamentario parecido o que existía nos países europeas. Era o goberno recoñecido polas potencias europeas, e considerabase como o poder que sucedía o Tsar no goberno. Este goberno provisional estaba formado por diferentes grupos ou faccións, entre os que podemos atopar: burgueses, antigos tsaristas, sectores do exército, membros da oposición política (Partido Kadete, Partido Eserita, Menxeviques, etc.) Para intentar conseguir o apoio da poboación prometeu unha serie de medidas de reforma: reformas políticas, reformas económicas, reparto de terras ós campesiños, melloras nas condicións do proletariado, etc.

Pero o mesmo tempo, este goberno provisional intentou conseguir o apoio do países europeas, para que lle deran lexitimidade o seu goberno e poder contar co apoio económico e político dos aliados. Rusia tiña medo de verse absorbida por Alemaña e o Imperio Austro-Húngaro, agora que estaban debilitados. Motivo polo cal, o Goberno Provisional mantivo a Rusia na I Guerra Mundial, que como veremos máis adiante será a súa perdición. Pero a súa idea era asegurarse de que Rusia volvera a recuperar os territorios perdidos ante os alemáns, xa que pensaban que a caída de Alemaña era só cousa de tempo; e o mesmo tempo, conseguir beneficios da derrota de Alemaña nos futuros tratados de paz.

SOVIET DE PETROGRADO.

O Comité Obreiro ou Soviet de Petrogrado (San Petersburgo) foi creado o 27 de Febreiro de 1917, pouco despois dos acontecementos que levaron a caída do Tsar. Este Soviet era un comité obreiro formado por campesiños, soldados e proletarios: realmente o seu nome e Soviet de Obreiros, Soldados e Campesiños de Petrogrado. Este apareceu como consecuencia do desgoberno existente na cidade durante a revolución de Febreiro, xa que as autoridades loitaban por ver quen tiña o poder (os antigos tsarista ou o goberno provisional). Nesta situación de caos, as clases uníronse e formaron un “goberno popular” para xestionar a vida diaria e manter a orde e cubrir as necesidades da poboación.

O soviet estaba formado principalmente por: eseritas, menxeviques, bolxeviques e algún anarquista. Entre os seus obxectivos atopamos: a eliminación do modelo de goberno tsarista, mellorar as condicións das clases populares (especialmente do obreiros), formar un grupo de presión política (que lles permita influír nas decisións do Goberno Provisional) e sobrevivir.

O Soviet decidiu colaborar temporalmente co Goberno Provisional, mentres examinaban como este goberno realizaba o seu goberno, pero pouco a pouco foron converténdose no poder real dentro de Petrogrado (San Petersburgo), e facéndolle sombra ó goberno de Kerenski.

Pouco a pouco fóronse creando Soviets por toda Rusia. As principais cidades organizaron Comités para xestionarse, e tomaron como modelo o Soviet de Petrogrado.

Ascenso de poder Bolxevique.

Grazas a amnistía xeral promulgada polo goberno provisional moitos dos líderes bolxeviques, entre eles Lenin (Vladimir Illich Ulianov) puideron volver a Rusia. Isto motivou unha reorganización do Soviet de Petrogrado: xa que os bolxeviques foron controlando o soviet. Unha das medidas máis destacadas foron “As Teses de Abril”, na que Lenín fai unha serie de reinvindicacións, que conseguen o apoio da poboación cara os bolxeviques. Entre estas peticións atopamos: ampliación dos Soviets a toda Rusia, buscar alianza entre proletariado e campesiñado, prometer a ocupación de terras para os campesiños, a finalización da Guerra, implantación dunha sociedade socialista, etc.

Isto acaba provocando unha reacción por parte do Goberno Provisional, que exerce a represión sobre os bolxeviques, o que lle fai gañar peso e respecto dentro da poboación.